vrij...

Ken je ook zo iemand?
Zo iemand die iets doet met je. Gewoon door er te zijn.

Door zijn wenkbrauwen op te trekken om je te doen glimlachen. 

Door die stomme humor te gebruiken. Humor die je zelfs niet altijd verstaat. In het plat Peers nog wel ....

Door met je te huilen als je gelukkig of ongelukkig bent.
Veel woorden heeft hij niet nodig. Veel woorden kan hij zelfs niet zeggen. 

Want zijn lichaam doet niet wat hij wilt dat het doet.
Al van bij zijn geboorte niet. 

Heel even hebben die hersenen zuurstof gemist. 

Daarom doen zijn spieren niet wat ze horen te doen.
Maar dat houdt hem niet tegen om je te raken.

En dan, alsof het leven nog niet oneerlijk genoeg is, 

merk je dat dat lijf nog veel sneller ouder wordt dan ons lijf. 

Waar hij zo van geniet, mosselkes bijvoorbeeld, een stukje kaas, 

dat kan niet meer.
En langzaam laat dat lichaam zich helemaal gaan. 

Wij kunnen alleen maar hopen dat je nu wel terug kan genieten van rijstpap. 

En, wat mij betreft, niet alleen meer een gouden lepeltje, maar ook in een gouden potteke. 

Met veel, heel veel bruine suiker!

Makker, bedankt om ons te raken. Het gaat je goed daarboven!