Geen strenge winter

Volgens een oude weerspreuk toch:

'Wie veel noten kan klippelen, zal nog van de kou gaan trippelen'
Wat betreft weersvoorspelling vind ik dat de boom tekort schiet, maar hij heeft andere kwaliteiten.

Dat ding staat in het midden van onze tuin.
Hij staat daar goed.
Al jaren.
Hoeveel jaren juist, kan ik niet zeggen, maar ik schat toch wel meer dan 40 jaar.
Mijn grootvader heeft hem nog geplant.
Of bompa daar diep over heeft nagedacht, dat weet ik niet.
Vermoedelijk heeft hij hem ergens gekregen en zonder veel nadenken in de grond gestopt.
Ik vind hem geweldig, onze boom.
Soms fantaseer ik over wat die allemaal gezien heeft: 
Hoe bomma en bompa langzaam grijs werden. Hoe ze langzaam krommer en kleiner werden. Hoe ze langzaam langzamer stapten. Hij heeft gezien hoe ze onder hem kwamen zitten in de zomer. Hoe ze daar een tafeltje zetten en vier stoelen. Hoe ze daar samen met Tantroos en Victor kaartten. Voor drie frank per spelleke! Die boom heeft gezien dat geen van de vier tegen hun verlies konden, maar ook dat geen van hun vier dat ooit zou toegeven ;-).

Die boom heeft al heel veel stormen doorstaan. Hij heeft het een periode heel moeilijk gehad.
Toen de verbouwingen bezig waren bijvoorbeeld.
Hij heeft ons dat duidelijk gemaakt door enkele jaren weinig bladeren te krijgen.

Maar tegenwoordig staat hij er weer. In volle glorie.
We hebben een spot op hem gericht, zodat hij letterlijk in de schijnwerpers staat.
Morgen zal ik zo'n foto bloggen. Schoon zunne.

Toen bompa stierf heb ik hem beloofd dat ik aan hem zou denken telkens als ik noten zou rapen. Enne, dat doe ik ook elk jaar. Ik vergeet de datum dat hij gestorven is, maar ik denk aan hem als ik me buk om weer een noot in de emmer te gooien. Met een glimlach, want alle (kleine) ergernissen van het verleden zijn ondertussen mooie herinneringen geworden.

En terwijl ik me buk, denk ik: zouden ze ondertussen daar boven met hun vieren nog aan het kaarten zijn? En, kunnen ze nu wel tegen hun verlies??