prijs

De graadmeter voor je prestaties is niet het winnen van prijzen. Je moet de dingen doen omdat jij ze belangrijk en waardevol vindt. Julia Child

Even ter verduidelijking.
Ik ben een kreeft.
En kreeften, hebben water nodig.
Ik dus ook.
Daarom duik ik, als ik tenminste niet met andere dingen bezig ben, elke vrijdagavond voor enkele uurtjes in bad. Ik ben nu eenmaal een kreeft en heb dat fysiek nodig. Kwestie van te blijven leven.
Wat doe ik nu in dat bad.
In de eerste plaats lezen. Lezen is voor mij ook een basisbehoefte. Dat heeft niets met kreeft te maken, dat is gewoon zo omdat ik ben wie ik ben. Ik zeg wel eens: als ik op een onbewoond eiland terecht kom, ga ik braille lezen in zandkorreltjes.... Om maar te zeggen, hoe graag ik lees.
Maar, we wijken af.
Lezen. Dat mag iets literairs zijn. Ik heb al vliegeraars gezien, da vinci codes gekraakt, gehuiverd bij engelenmakers, Hening Mankells thrillers beleefd, het verdriet van A F Th Van der Heijden gedeeld, ... De hele wereld heb ik al doorkruist op papier.
Maar soms is het niveau wat lager. Dan voel ik een Libelle in mijn handen of den umo, of, zoals vandaag, een tijdschriftenpakket voor 8,50 euro.
En daar zit in: Readers Digest. Over niveau gesproken ;-)
Maar ik moet zeggen. Dat heeft het hem vandaag gedaan.
Want daar las ik de uitspraak van Julia Child.

En, wat merkte ik? Het boekje werd opzij gelegd. Het glas werd aan de mond gezet (ook dat hoort bij mijn wekelijks bad: een goed glas (glazen) wijn) en het verstand begon te draaien. Jawel, ook op vrijdagavond!

Grote filosofische vraag: doe ik wat ik doe voor de prijs? Of omdat ik het belangrijk en waardevol vind?

Ik ben er uit gekomen. (Het is natuurlijk een voordeel dat ik alleen in dat bad zit. Niemand  spreekt  me tegen en ik geef mezelf wel graag gelijk.)

Ik doe de dingen omdat ik erin geloof. Omdat ik het belangrijk vind.
Ik durf risico's te nemen, steek mijn nek uit, profileer mezelf.
Ik maak het mezelf helemaal niet gemakkelijk. Integendeel.
Maar dat doe ik omdat ik geloof in mijn missie. Omdat ik denk dat ik iets kan betekenen, iets kan veranderen. Voor anderen. Met anderen.

Is dat naief? Overmoedig? Dikke nekkerig? Onbezonnen? Misschien wel? Misschien niet?

En de prijs? Dat is het resultaat van de missie.
En of die prijs waardevol is, dat bepalen we ook zelf. Dat bepaal ik zelf.
Ik hoorde Marc Desmet vorig jaar zeggen: 'Veel van wat we doen kunnen we niet meten in statistieken, maar maakt een verschil in het leven van mensen.' Dat is mijn doel, mijn missie. En ik wil dat doen met mijn twee voeten op de grond. Met mijn wiskundig verstand, met ratio en rede...
Ah ja, nog even over de waarde van de dingen.
Op mijn bureau staat een glazen pot met schelpjes.
Allemaal verschillende soorten schelpjes.
Vele mensen hebben in verre landen maar ook op dichtbijzijnde stranden zich gebukt om zo'n schelpje te rapen. Zij vonden dat schelpje voor mij belangrijk. Ik vind dat ook.
Die pot is voor mij dus zo'n prijs. Onbetaalbaar! Belangrijk.