Wat huisgerief voor iets grotere beestjes:
Wat getemd wild:
Hoe mooi, het resultaat van een lelijke spin 's morgens vroeg:
Nancy, the city:
Bij thuiskomst, na het stadsbezoek. Geweldig elegant. Ik hoorde uitspraken als 'wilde boerendochter', maar daar ben ik het niet mee eens.
En dan, het eten. Cullinaire top hier!!
Twee recepten ga ik jullie zeker niet onthouden.
Allereerst dit mosselgerecht. Het recept staat in de njam.
Na het eten leek het alsof de borden niet meer afgewassen moesten worden, zo 'leeg' waren ze. Ah, ja, het recept werd iets aangepast door de kok van dienst, omwille van niet alles in huis en nog belangrijker: omwille van 'dat gaat nog lekkerder zijn'.
Onze koks versie van de mosselsoep. Maar ik zou er een andere naam voor willen verzinnen. Mosselsoep klinkt zo gewoon, maar dit was hemels:
- 1 halve rode ui
- twee teentjes knoflook, fijn gesnipperd
- wat tijm
- wat venkelzaadjes
- witte wijn
- een beetje citroensap
- 50 cl visbouillon
- enkele lepels slagroom
- 50 g boter
- stoof de uit, look en tijm aan in een pan.
- laat even sudderen en blus met de witte wijn
- op de bodem van de pan moet ongeveer drie cm wijn staan.
- Laat de wijn volledig inkoken tot hij karameliseert.
- doe het citroensap erbij en de visbouillon en breng terug tot het kookpunt.
- voeg de slagroom toe en het klontje boter en roe de saus even op (normaal gezien mixen, maar dat hebben we niet in huis)
- giet dit sausje over de mosselen die je uiteraard gekookt hebt (gewoon met selder, ui, peper en wat witte wijn)
Laat dit vergezeld worden met massa's, massa's sneetjes vers frans brood uit Frankrijk. Hmmmmmmmmmm.
Een ander gerecht dat we al verorberden is minestrone met pesto. Dit leerde ik maken in de kookworkshop vegetarisch koken. Deze versie is niet zo vegetarisch meer....
Wat hebben we daarvoor nodig:
- rode uien
- enkele stengels selder
- enkele wortelen
- enkele verschillende knolgroenten en snijgroenten. Kijk wat je in huis hebt, in de hof hebt of wat je tegen komt in de winkel. Hoe meer verschillende groeten texturen en smaken, hoe beter. Ik weet niet wat ik er allemaal ingegooid heb, omdat ik simpelweg niet alle groenten ken en de franse naam al vergeten was toen we uitgewinkeld waren. Vakantie, nietwaar.
- 6 teentjes knoflook
- enkele lepels paprikapoeder
- tomatenpuree
- wat gerookte spekblokjes
- 1 parmezaankorst
- 1 blik witte bonen
- 250 gr pastaschelpjes
voor de pesto:
- pijnboompitten
- knoflook
- spinazie (hier was geen verse basilicum te krijgen, vandaar)
- olijfolie
- parmezaanse kaas
- peper en zout
- bak de spekblokjes aan. Het moeten er niet zo veel zijn, het gaat vooral om de rooksmaak. Dit kan je ook krijgen als je gerookt paprikapoeder hebt, maar zo rijk waren we niet.
- bak op de spekblokjes de ajuin en knoflook aan.
- daarop gooi je de fijngesneden harde groenten en dat stoof je gedurende een lange tijd (zeker drie kwartier), samen met het paprikapoeder, peper en zout. Regelmatig roeren en soms wat water toevoegen om aanbakken te voorkomen.
- duw de groenten opzij in de pan en voeg tomatenpuree toe. Smeer dit uit en laat het garen en licht karameliseren. Roerbak de groenten nog even samen met de puree.
- voeg heet water toe met de zachte groenten, de bonen en de parmezaankorst.
- dit moet zeker nog een half uurtje doorkoken. Ik heb voor de smaak ook nog wat groentenbouillon toegevoegd.
- kook de pasta gaar en gooi in de soep.
- voor het opdienen de parmezaankorst nog uit de soep vissen!!
- de pesto: klein technisch probleem: geen mixer en geen vijzel. We hebben dit opgelost door alles door de knoflookpers te duwen: look (uiteraard), pijnboompitten (ja dit gaat ook) en spinazie (het was wel hele verse stevige) en hele kleine blokjes parmezaak. Dat mengsel hebben we nog gekruid met peper en zout en er olijfolie over gegoten. We hebben het een dag eerder gemaakt, zodat de smaken goed konden trekken.
Men neme een diep bord, doen daar enkele lepels soep in, doen daar ook enkele koffielepeltjes pesto bij. Men neme in de linkerhand een dikke snee brood en in de rechterhand een lepel. Dit mag trouwens ook omgekeerd voor de linkshandigen, de smaak blijft hetzelfde. Af en toe je lepel wel eens neerleggen om een nipje te nemen van een goed glas witte wijn. Meer heb je echt niet nodig. Echt, echt niet.
Zoals jullie zien, zowel de inwendige mens als de uitwendige worden hier goed verwend. Batterijen geraken uit het rood, wangen kleuren weer rood, ogen staan terug helder, ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten