woensdag 29 februari 2012

knotsknieën

Tja,  stilaan worden de dagen wat langer.
Ik kan al terug de kleur van onze baksstenen zien als ik weer thuis kom.
Het fleece dekentje is niet meer de hele avond nodig.
De sneeuwklokjes steken hun kopjes fier omhoog.
Stilaan tijd om die 'floeren broeken' terug in de kast te hangen.
Tijd voor nieuwe batterijen in de ladyshave.
Tijd voor rokjes.

Rokjes in alle kleuren.
Verschillende modellen. 


Dat komt ervan als twee creatieve madammen hun breinen samen laten werken.
Elza D en Mme Zsazsa.
De ene naait en knipt en stikt en tekent patronen en poseert en doet belachelijk.
De andere kijkt, fotografeert, photoshopt, denkt, knipt en plakt en doet minstens even belachelijk.
De humor van beide dames, hun zelfrelativering, maar ook hun professionaliteit druipen van het boek.
Ik heb de voorbereidingen van het boek vorige week al gezien, dus ik kan het echt weten.

Absoluut een goed gevoel krijg je bij het doorbladeren.
Kleine en grote grapjes,
heel origineel,
super foto's,
geweldige ideeën,
eenvoudige uitleg,
...

Echt zo'n 'hebbe, hebbe, hebbe'-boek.

Op de site van 'de standaard boekhandel' vond ik deze omschrijving:

De lente is in het land. Tijd voor vrolijke, kleurrijke rokjes voor de dochter(s) en, waarom ook niet, voor mama. En als je nu eens de uitdaging aan zou gaan om met dat stofje waarop je verliefd bent geworden? Dat kun je nooit, zeg je?
Met de hulp van Mme Zsazsa en haar boek Allemaal rokjes zal het wél lukken. Nee, in het boek vind je niet alleen maar wat abstracte zwart-witte patroonlijntjes. Samen met Elza D. heeft Mme Zsazsa er een boek van gemaakt waar het plezier van het naaien er op iedere pagina afspat. Alle rokjesontwerpen voor meisjes en vrouwen worden voorzien van een duidelijke uitleg, handige schetsen en prachtige levensechte foto’s. Met de patronen achter in het boek kun je direct aan de slag.
Begint het al te kriebelen?

Voor de 'hebbe, hebbe, hebbe'-mensen : het boek komt einde deze maand uit!!
Laat de knotsknieën maar weer zien aan de rest van de wereld...

dinsdag 21 februari 2012

cadeau

Een tiental jaren geleden hing deze spreuk heel zichtbaar aan de muur:

Het gaat niet over hebben,
hooguit over krijgen,
niet over vasthouden,
maar loslaten,
en lang kijken...

Tien jaren geleden dacht ik echt te begrijpen wat deze woorden inhielden.
Maar nu de ooghoogte van ons nageslacht 10 cm hoger is dan die van mij,
moet ik alweer bekennen dat ik echt wel slimmer en wijzer wordt bij het ouder worden.
Jep, zelfs ik!!

Nu weet ik pas wat die woorden betekenen.
Echt...

Ik voel het (gelukkig niet constant, oef) soms zelfs lijfelijk.
Ook dat kon ik me niet voorstellen.

Die onverwachte, niet tegen te houden, fysieke reactie op het loslaten.
Niet te voorspellen wanneer het gaat komen.
Soms gewoon als je ze ziet giechelen tussen andere tieners,
of als je hem ziet drummen in opperste concentratie,
als ze netjes gewassen en gekamd, met wat make-up klaar staat voor de fuif,
als hij zegt 'mamake'.
Dan komt het.
Je voelt je luchtpijp letterlijk in je borstkas zitten.
Daar komt dat zo'n 'bol' te zitten.

Je denkt: 'Dit kan echt niet waar zijn?'
'Zijn ze al zo groot?'

Waarom heeft niemand me hier voor gewaarschuwd?
Voor mij is ze nog steeds 13.
En hij 12.

Het lijkt alsof ik even een kort dutje gedaan heb,
en ik wordt wakker in een wereld die veel vlugger gaat dan ik.
Ze zijn al bijna 16 en 17.

Zo lang ze me maar laten kijken.
Daar zal ik dan maar van genieten zeker? 
Gelukkig laten ze dat nog toe.
En ik hoop van harte
dat ik nog heeeeeeeeeeeeeeel laaaaaaaaaaaaaaaaang mag blijven kijken.
Kijken, genieten, fier zijn.
Ouder zijn.


Om af te sluiten het hele gedicht van Herman de Coninck waar bovenstaande spreuk uit gehaald werd:


CADEAU

Het gaat niet over hebben, hooguit over krijgen.

Alléén ben ik degene die nooit praat,

maar met jou kan ik zwijgen.

Over wat voorbij is en nooit overgaat.

Over mijn vader. Over een vroegere vrouw.

Over hoe verliezen kan verrijken.

Neem een kind dat zijn eerste stappen zet.

Het gaat niet over hem vasthouden,

maar over 'zou ik?' loslaten

en lang kijken


Zo lang ze me maar laten meekijken...

zaterdag 18 februari 2012

Cosmopolitische heimwee...

"Mama, ik heb heimwee naar Londen," zei dochterlief deze week.
Ik zou daar echt wel willen gaan studeren, of wonen, ... Zo veel verschillende culturen, zo mooi, altijd iets te beleven.

Tja, ook al denken we momenteel dat we in een cosmopolitische stad wonen omdat we een oscar gaan winnen, zo 'werelds' als Londen is Sint-Truiden nog net niet.

Dan maar de kookboeken in gedoken.
Jamie, toch wel half italiaans, heeft ook wat echte engelse recepten. Zeker in zijn eerste 'naakte chef boek'.
Hier volgen er al enkelen. Als het meezit, volgen er deze week nog een paar.

Gemberbier

Klinkt toch geweldig hé. Jamie vindt het de ideale dorstlesser bij een lekkere barbecue op een hete zomerdag. Wat houdt ons vandaag tegen om dat te maken? Het is minstens 10 graden warmer dan vorig weekend. Dus we gaan ervoor!!

140 g verse gember
4 eetlepels bruine rietsuiker
2-3 citroenen
1 fles spa bruis
takjes verse munt

Rasp de gember met een grove rasp: de schil mag eraan blijven.
Doe het 'raspsel' met het sap in een kom en strooi er de suiker over.
Schil de citroenen met een dunschiller en kneus de schillen in de kom om de smaken goed te laten mengen.
Doe het citroensap (van de dungeschilde citroenen uiteraard) in de kom, giet er de fles spa over en laat 10 minuten staan.
Proef en pas aan naar smaak: te zoet: citroen toevoegen, te zuur: suiker toevoegen.
Zift dit mengel
en giet in een karaf met een paar takjes munt.
Vul je glas met ijsblokjes en het gemberbier en je hebt een ideale dorstlesser voor een hete zomerdag ;-).
ech lekker... Ik ben fan.


Toad in the Hole

Geef toe, Engelser dan dit kan toch niet. Of je moet het hebben over bonen in tomatensaus bij het ontbijt, maar we willen beleefd blijven.

wat heb je nodig:
- enkele stevige worsten
- enkele takjes verse rozemarijn
- 2,85 dl melk
- 115 g bloem
- een snufje zout
- 3 eieren.

In het originele recept wordt er gegoocheld met liters olie, ik heb dat niet gedaan.
Ik heb eerst de worsten gebakken (moeten niet helemaal gaar zijn, want ze gaan toch nog de oven in.)
De worsten heb ik half doorgesneden en rechop gezet in een ovenschotel. Als de jongens niet willen blijven staan, geen probleem, het kan ook met liggende worsten....
Wat betreft de ovenschotel: liever hoger dan groter als jullie begrijpen wat ik bedoel. Het deeg gaat nogal rijzen.
Meng de melk met de bloem, eieren en het zout. Niet te zuinig zijn met zout anders gaat het heel flauw smaken.
Het mengsel giet je over de worsten in de ovenschaal, steek er wat takjes rozemarijn bij en dat geheel zet je 20 minuten in een zeer warme oven (240-250 graden)



Ik heb hierbij een rode-uiensausje gemaakt.

Awel, de engelse keuken staat niet bekend als de lekkerste, ook dit laatste recept is zeker niet het allerlekkerste ooit, maar toch wel de moeite om eens een keertje te maken. Zeker samen met je dochter.
Nu, alles wat je met je dochter samen doet is leuk. Meestal toch...

zondag 5 februari 2012

speciaal kerksken

In het Land van Loon. Van ver...
 Iets dichterbij...
 Nog iets dichterbij...
 Binnenin...



 Tegen het zonlicht in...
 En dan verder wandelen...
Nog een fijne zondagavond!

vrijdag 3 februari 2012

Koud hé..

koude tenen,
en vingertoppekes,
rode neus,
ineens bewust dat je ook nog oren op dat hoofd staan hebt,
heel langzaam stappen,
nog langzamer rijden,
vogelkes in de sneeuw,
idylisch,
mooi,
eindelijk winter...

maar ook bibberen,
beven,
schuiven,
vloeken,
te laat komen,
niet vertrekken gewoonweg,
ongerust zijn voor al die anderen die wel vertrekken,
eindelijk winter.

Gelukkig,
nu kunnen we weer die lente heel binnenkort pas echt te appreciëren...