Na 17 jaar...

Na 17 jaar...

... ken je elkaar toch wel goed:
Zo weet ik dat de tafel bijna afgeruimd mag worden als hij de pot choco naar zich toe trekt.
Ik weet wanneer muziek zijn ziel raakt.
Ik weet ook dat hij er niet zo goed tegen kan als ik weeral eens mijn sleutels niet vind, of mijn schoenen niet opgeruimd heb, of ... (hier censureer ik, want ik wil dat jullie blijven denken dat ik bijna perfect ben ;-))
Ik weet wanneer hij fier is, wat hij graag lust, wat hij graag doet, ...

... ken je mekaar toch ook weer niet zo goed:
Dan moet je even slikken als hij zo maar, ineens, een prachtig bericht stuurt.
Dan kijk je verbaasd als hij ineens iets helemaal anders bestelt op restaurant.
Dan denk je 'ken ik die man?' als je hem iets hoort zeggen tegen anderen.

... leef je in harmonie.
Dat je mekaar kent, maakt het makkelijker.
Dat je mekaar soms niet zo goed kent, maakt het spannender.

... kan je echt wel besluiten dat die 'ja' geen vergissing was.
Het plaatje klopt.
En, wat mij betreft, zal het nog lang kloppen.
En, zoals ik hem ken, zal het ook nog lang kloppen. (Als ik hem ken natuurlijk??? (GRAPJE!!!))

Lieveke,
iedereen mag het weten, iedereen mag het lezen:
Dikke merci voor de afgelopen jaren.
Dikke merci voor je liefde en steun.
Dikke merci voor je geweldige rol in ons gezin.
Dikke merci dat je je hebt laten leren kennen.
Dikke merci dat je je nog niet helemaal hebt laten leren kennen. (oei, nu wordt het moeilijk!)
Gewoon,
dikke merci!
En we gaan nog een tijdje door op deze manier, niet??