Rood het nieuwe jaar in...

Uiteraard wil ik iedereen die ik ken of die ik niet ken maar dit leest een geweldig 2012 wensen!
Ik hoop dat dit jaar je dromen uitkomen,
je verwachtingen ingelost worden,
je genoeg energie krijgt om te doen wat je wil doen.
Ik wil dat je kan genieten van kleine dingen,
dat je kan relativeren zodat grote problemen kleiner worden.
Dat je een luisterend oor vindt wanneer dat nodig is,
dat je altijd genoeg zakdoeken in je handtas zitten zitten hebt.
Ik hoop dat je jaar even spetterend wordt als het feest waar wij het jaar mee begonnen zijn...
Amaai, het zal wat gaan geven in 2012!!

Maar nu weer naar de orde van de dag. De laatste dag van een weekje verlof, dus nog maar eens koken. Vanaf de volgende post waarschijnlijk geen gekook meer, want de plicht begint weer te roepen... Ik hoor hem al (is de plicht hem of haar???)

Maar om het af te leren nog eens een receptje.

Rode kool.

Ook nadat ik het in mijn kinder en jonge jaren heel vaak heb moeten proeven, nog steeds lustte ik het niet. Bah! Niet de zelfgemaakte, niet die uit glazen pottekes, nee, helemaal niet, niks, nada.

Maar dan heb je zo'n rode kool in je groentenmand en wat doe je dan?
Gaan zoeken naar een eetbaar recept want zo'n hele kool rauw opeten is net van het goede te veel.
Ik kwam uiteindelijk hier terecht. Veel van haar recepten heb ik al succesvol geprobeerd, dus waag ik de gok, zelfs met de rode kool.
Ik heb wel wat aanpassingen gedaan.
Wat heb je nodig:

- 1 klein biologisch rood kooltje (liefst zo schattig mogelijk)
- 1 eetlepel venkelzaadjes
- 1 kaneelstokje
- een geut witte wijn-azijn
- peper en zout
- 1 granny smith appel
- 2 eetlepels donker bruine suiker

Ik heb een flinke geut olijfolie in de pot gegoten.
In de warme olie de venkelzaadjes even laten 'bakken' met het kaneelstokje.
Hierover de rode kool, fijn geraspt met de mandoline.
Dit alles even laten 'aanstoven' en dan een flinke geut wijnazijn erover en flink wat peper en zout.
Alles een uurtje laten stoven. Dan het kaneelstokje eruit, de appel erin (in kleine stukjes) en de bruine suiker.
Nog een twintigtal minuutjes laten pruttelen, en .... eindelijk rode kool die ik lust.
Voor de eerste keer in mijn leven!! Ik vind het zelfs lekker. Ech lekker.

Bedankt Ann...
Maar ook niet bedankt.
Want toen ik die foto's zag, durfde ik er geen meer te trekken.
Wie dus een mooie foto wil zien, je kan bij Photo-copy  terecht!