Rustig wild.

Een tiental jaren geleden kregen we een SMSje van onze vrienden: 'we zijn kalm wild aan het eten.'
Nadat de fantasie weer in bedwang was, begrepen we dat ze rustig wild aan het eten waren :-).
Dat klonk exotisch en lekker.

Maar hoe begin je daar nu zelf aan?
Wij (vriendin en ikzelf) samen naar de o'cool. Ja, ik weet het, o'cool! Maar vergeef  het me, ik spreek over de tijd toen de dieren nog spraken en toen was het heel modern om naar de o'cool te gaan. 
Tijden veranderen, wacht nog maar tien jaar!
We kochten daar in de o'cool een stukje diepvries reefilet of iets in die aard, bakten dat in 'goei boter', maakten daar een sausje bij op basis van porto, fond, frambozenazijn, ... en we vonden dat we minstens een ster verdienden. Zo lekker....
Zoals ik al zei, hoe naief kan je zijn?

Maar we worden groter breder, slimmer en wijzer.
De wereld verandert helemaal en het tinternet wordt wijder en wijder.

De eerste blogs verschijnen en ik vind dat wel interessant.
Een van de eerste blogs die ik volgde was culinair-atelier. Ik was er zo enthousiast over dat ik reclame maakte bij de vriendin.
Jaren gaan voorbij (ik bedoel maanden, maar jaren klinkt spectaculairder) en ikzelf verlies  het culinair atelier helemaal uit het oog. Shame on me.
Maar vriendin niet. Gelukkig.
Enkele weken geleden belde ze: het culinair atelier geeft een masterclass workshop: 'koken met wild'. Willen we dat gaan doen? Ondanks dat ik me toch al een beetje een expert vond, herinner je je het o'cool-verhaal, heb ik toch maar ja gezegd. Gelukkig.

Geweldig, subliem, fantastisch, ... Ik wil niet Eddy Wally-achtig klinken, maar hij is nu eenmaal de koning van de superlatieven en die superlatieven heb je nodig na zo'n avond.

De masterclass is een workshop van 2 avonden. De eerste avond, gisteren, kwam  Jos Broeckx, uitbater van ‘Lieben, wild en gevogelte’ (Tennislaan, Genk) als specialist ter zake vakkundig uitleg geven over wat je moet weten over wild.  Hij had verschillende dode beestjes bij  en heeft 8 soorten wild, zo puur mogelijk klaargemaakt zodat we de echte wildsmaak leren kennen. Hij heeft de helft van die beestjes ook nog eens op twee verschillende manieren klaargemaakt. En dat op 1 avond! (de planning was dat het tot 22.30u zou duren, maar ik ben pas iets voor 24.00u daar vertrokken...)
Ik dacht me te herinneren van de school vroeger dat we twee keer per minuut speeksel slikken. Ik heb die frequentie gisteren toch ruimschoots overschreden. Alleen al door Jos zo gedreven te horen vertellen over zijn passie.

Concreet gevolg:
Ik heb vandaag voor de eerste keer bij een poelier echt wild gekocht. Wilde duiven nog wel... Ik heb zelf filetjes van die beestjes afgesneden! Ik!?! Ik heb de karkassen in een braadslee gelegd, in de oven heel donker gebakken en die karkassen staan nu met water, aromaten en nog andere dingen te koken. Het moet 8 tot 10 uren trekken om een lekkere fond te worden. Of het gebruikelijk is om fond te trekken van duiven, weet ik niet, dat zullen we morgen zien...
Dan maak ik een gratin, gebruik ik de fond als basis voor een lekker sausje, bak ik de duifjes (de ene helft in de pan, de andere in de oven), maak ik peertjes in rode wijn, appeltjes met veenbessensaus, ...
Als het lukt en lekker is, zal ik hier zeker laten weten hoe ik die fond juist gemaakt heb.

En, volgende week volgt nog een les. Dan gaan we een driegangenmenu maken met wild samen met Inge. Ik kijk er echt naar uit...
En die sterren, volgens mij komen ze eraan... 
Zelf werd ik trouwens heel rustig van dat wild en kalm. Of kwam dat door het aangename gezelschap??