Bomma zei toen nog dat duifjes heel gezond zijn, versterkend. Zij herinnerde zich nog dat haar vader Pé vroeger duivensoep maakte telkens haar moeder mama werd. Zelf is ze de tweede van 10, dus ze herinnert zich dat nog goed. En niemand mocht er van eten, want dat was voor 'ons Moèn', alleen voor haar om terug op krachten te komen na de bevalling.
Mijn laatste bevalling is meer dan 15 jaar geleden, maar aangezien de heer des huizes me dat toen niet gegeven heeft, maak ik het nu maar zelf.
Versterking is altijd welkom na een week snotteren, hoofdpijn, .... Ik lees hier en daar dat ik niet alleen ben.
Hoe heb ik mijn eigen medicijn gemaakt?
Inspiratie haalde ik uiteraard bij Inge zoals ik vorige week al zei.
Ik heb drie duifjes genomen, en die heb ik gefileerd.
De karkassen (vies woord eigenlijk hé) heb ik in een ovenschotel gedaan. 45 minuten op 200°. Toen heb ik tomatenpuree op de karkassen gesmeerd en dit nog een half uurtje in de oven laten donker kleuren.
Ik heb de karkassen toen samen met een ui en wat wortelen in een 'kastrol' gegooid, kruidnagel, tijm, laurier, peper en zout toegevoegd en uiteraard water. Dit potje heeft 10 uren (nee, geen schrijffout) op een laag vuurtje gestaan.
Alles ging daarna door de zeef, werd 'ontvet' en ging in potjes in de diepvries.
Zalige basis...
Dat was dus vorige week.
Deze week kreeg ik van een achtergebleven sinterklaas duivenfiletjes. Zwarte piet lust dit niet en het was zonde om weg te gooien.
Gezien de algemene fysieke zwakte van ondergetekende, heb ik niet geaarzeld en ben ik aan het werk gegaan. Extra kracht is altijd wellekom.
Ik heb de duifjes in stukken gesneden, aangebakken, stukjes prosciutto en sjalot toegevoegd en dit even laten garen samen met wat gedroogde marjolein en peper en zout natuurlijk. Het geheel werd geblust met een flinke scheut witte wijn.
Dit alles heb ik met de mixer fijn gemixt. Ik heb er een ei aan toegevoegd, een klein geutje room en een flinke hap vers geraspte parmezaanse kaas.
Opgelet: heel belangrijk om dit goed af te kruiden.....
Nog voor ik de vulling maakte, heb ik deeg gemaakt voor pasta.
Een eierpasta. Voor de eerste keer, want meestal maak ik pasta met olijfolie.
Wat heb je daar voor nodig: 200 gr. italiaanse bloem (OO), 2 eieren en een eetlepel melk.
Goed kneden, heel goed kneden.
Als je zelf duif nodig hebt om aan te sterken, kan je dit ook laten doen door iemand die geen duif nodig heeft....
Als het deeg goed gekneed is, inpakken in plastiekfolie en minstens een half uur laten rusten.
Deeg uitgerust, pastamachine op tafel en maar draaien.
De lappen leg je op een handdoek (proper gewassen en liefst ook nog gestreken, maar dat laatste is niet noodzakelijk voor het recept.)
Bij het cullinair atelier gebruikten we een andere techniek, maar ik ben van nature iets luier en heb dus gezocht naar een snellere manier.
In de lade vol met handige dingetjes voor de keuken, lag een ravioli-uitsteker. Nooit gebruikt! Wel handig.
Gebruiksaanwijzing: zoek een man in huis die medelijden met je heeft omdat je je niet zo goed voelt.
Vraag hem om rondjes uit te steken.
Die alcohol op de voorgrond dient enkel en alleen om de ziektekiemen te weren: werkt zeer ontsmettend!
Leg die rondjes op een handdoek, smeer ze in met een geklopt eitje (lijm), leg in het midden een lepeltje gemixte duif, leg daarop een tweede rondje pasta, neem het in je handen en duw de randjes goed aan. Let er wel op dat je zo weinig mogelijk lucht hebt in de pasta's want dan krijg je achteraf problemen bij het koken.
Uiteindelijk krijg je dit:
Zet een potteke op het vuur, doe daarin wat boter en stoof het wit van een prei aan.
Voeg aan dit prakje een mengsel bosbaddestoelen toe (uiteraard mooi, zuiver geborsteld),
laat nog even stoven en hierop doe je de bouillon van vorige week (nog aangelengd met gewone kippebouillon). Laat een kwartiertje zachtjes koken.
Deze soep breng je uiteraard op smaak met peper en zout en net voor het opdienen zwier je de raviolli er bij. Laat nog 2 minuutjes koken en verdeel in kommetjes.
Strooi hierover nog wat reepjes gebakken duif...
Als je dit op hebt, kan je weer een bevalling aan. Echt waar. Of toch weer een werkweek...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten