intermezzo

Want ja, ik voel me schuldig:
Altijd werken, altijd in de boeken (nog heeeeeeeeeeeeeeeeeeel even, papers beginnen op papers te lijken), ook nog kids, man, vissen (ja, hond of kat klinkt beter maar dat zou een leugen zijn!), huishouden, eten, ...
Het is nu officieel: ik haal het niet meer! Wat het allereerst sneuvelt is mijn heksengedoe! Het is zelfs zo erg dat ik de taart voor mijn allerliefste en schattigste nichtje (trouwens met de mooiste bril ter wereld! Wat ben ik jaloers...) taartloos haar verjaardag moet laten vieren. Hoe laag kan je vallen??

Om jullie toch nog een reden te geven om even te komen kijken schakel ik gedadeloos over op de hobby's van onze kids. (Ja, ik weet het, hoe laag kan je vallen....)
Maar ik ben er eigenlijk wel heel fier op.

Eerst onze eerstgeborene: dochterlief!
Ze kreeg van haar meter (en ook een beetje van ons) een spiegelreflexcamera na dit.
Met dit als eerste experimenten:

Dit is geen resultaat van een accupunctuuroefening, maar een manier om drie dames uuuuuuuuuuuuuuren stil te krijgen...

Tot daar de rust.

Maar dan! Elke ochtend ben ik al na een uur aanspreekbaar, kijk ik helder de wereld in, weet ik weer wie en waar ik ben. Toch geen slechte prestatie zal je denken.
Maar, ... dat is niet gerekend op onze laatstgeborene. Die is al na 2 minuten aanspreekbaar en bij bewustzijn.
Wat doet hij (na achter het computerscherm zitten) het liefst: drummen. Nu zeg ik je: DRUMMEN. Wanneer doet hij dat het liefst.... Ja! 's Morgens vroeg nog voor hij naar school gaat!! Wie is weer de pineut???

De combinatie van zoonliefs hobby en dochterliefs hobby wordt dat dit:

Enne, zijn lievelingsnummer van het moment is dit! Aangezien de drum alleen niet klinkt, wordt het origineel KEIhard gezet waarop zoonlief de drums speelt.

Goeiemorgen...