lieve mensen toch...

kijk eens hier..

Dit lieve schatje heb ik gekregen van een groep mensen die ik nooit of te nooit meer ga vergeten. Ik heb het geluk gehad om 5 jaar lang met hen samen te werken. Mijn onrustige natuur zorgt er nu voor dat ik andere horizonten ga verkennen. Maar vergeten zal ik ze nooit! Ze hebben er trouwens met dit schatje voor gezorgd dat ik dat niet kan ;-)
Elke ochtend als ik voorbij deze wiegende libelle ga, elke avond als ik weer thuis kom en dit zie en al die honderd keren dat we in de tuin komen, zal ik aan hun denken. En ik vind het prachtig!
Kijk ook een even hier. Deze man (zijn vrouw trouwens ook) kan toveren. Als ik een heks ben, dan is hij een tovenaar.

Vanuit de grond van mijn hart: bedankt bewoners, ouders en fantastische collega's. Niet alleen voor dit beestje, maar ook voor het vertrouwen, de samenwerking, de vriendschap, het respect, ...
(enne, ook bedankt Stef ;-))

Nu ga ik weer naar buiten, naar mijn beestje kijken, mijmeren, twijfelen, dromen, een traantje wegpinken (ik zal toch nooit veranderen op dat gebied), gelukkig zijn, denken, voelen, en me radicaal storten op het volgende project dat even mooi en sterk is ...