9/11

Nee, geen taarten. Iets heel anders.
Iedereen weet nog wat hij 10 jaar geleden op 9/11 deed, waar hij was, ... Ik ook.
Maar ik weet ook nog exact waar ik drie jaar geleden was, wat ik deed, zelfs wat ik zei. Ik herinner me de telefoon om iets voor 7 's morgens nog heel goed. Mijn reactie was niet zo gepast! Maar wie gelooft het nu als een jonge vitale kerel, vol streken en fratsen, vol humor, gewoon stopt met ademen???
Ik weet echt nog wat ik deed en zei. Wat ik voelde en dacht.
En ik wou dat ik het niet wist...

Die namiddag waren we samen met alle collega's.
Veel woorden waren er niet, veel tranen wel.
Samen, dat was het belangrijkste.
Samen.
Troostend.

Eergisteren waren we weer samen.
Anders samen, zonder tranen.
Gelukkig samen.
Dat deed deugd.
Ik heb wel veel gedacht aan het samenzijn van toen.

Aan iedereen: hier en nu moeten we het doen.
Samen.
Genieten.
Leven!
Met hoofdletter.
Absoluut met hoofdletter.
En uitroepteken.
Voor hem, voor haar, voor hun, voor onszelf, voor iedereen.

Leven!

Song4jeff