zondag 29 mei 2011

Saar

Een van de eerste waarvoor ik vorig jaar gebakken heb. En zoals de meeste mensen, verjaart ze elk jaar opnieuw.  Ik moet dus nog iets meer mijn best doen. Saar vraagt het vertrouwde schaapje, maar ze wil er de boer ook bij. Gelukkig, want daar heb ik me nu eens echt mee geamuseerd. Ik ben verliefd ;-)



Wat hebben die schapen toch een zwaar leven hé.
Het is trouwens chocoladegenoise gevuld met chocolademousse...

Prinses Bo!!

Bo doet haar eerste communie en is een echt meisje meisje: lievelingskleuren geel, roze, ....
Het is een sponge-cake (mix van Aveve geprobeerd). Ik wacht nog op de reactie van de eters, maar de overschotjes waren in elk geval lekker!
De taart is gevuld met drie lagen aardbeienbavarois. Hmmmmm....

Lore

Twee jaar. En waar kijkt een tweejarige naar? Jawel, een lief clowntje....
Het clowntje komt uit de taart gepiept...
Het is hier maar gewoon cake wegens geen tijd, want er volgen nog twee andere taarten dit weekend...

sweet sixteen, vervolg

Aangezien er toch ook een verrassingstaart moest zijn voor de jarige, heb ik vorige week nog stiekem een extra taart gemaakt. Ik kon die toen ook nog niet bloggen, want dochterlief leest mama's blog ook!
Waar is ze gek op: make-up. Kijk maar:



Het geheel:
Dan nog trakteren op school en bij het jeugdkoor. In totaal meer dan 50 cupcakes... Wat een moeder lijden kan!

De taarten zijn gevuld met overheerlijke verse aardbeien...

zaterdag 21 mei 2011

Sweet sixteen...

ja, ja, zestien jaar geleden was ze daar. Drie weken te vroeg, heel klein, maar met 10 vingertjes en 10 teentjes. Zestien jaar hebben we ze zien groeien, zien veranderen, zien lachen, zien huilen, zien vallen en weer op staan. Maar niet alleen zij verandert, ook wij moeten mee. En net daar wringt het schoentje... Ze is ons altijd iets voor: wij wilden ze halve dagen naar school laten gaan toen ze 2,5 jaar oud was, zij brulde dat ze de ganse dag wou daarblijven. En nu gaat dat nog steeds zo: wij willen haar heel kort bij houden, zij wil naar de film, met de trein naar walibi, op stap, met de vriendinnnen leuke dingen doen, ...
En, (soms wat ongerust): we laten ze gaan. We moeten ons aanpassen! Maar ondanks die ongerustheid zijn we ontzettend fier op haar! We vertrouwen haar, glimlachen en zien dat het goed is...
Gelukkige verjaardag Roosje!!! (die 'je' moeten we eigenlijk weglaten, maar vandaag mag dat even weer ;-))

Even over de taart: ik heb mijn inspiratie hier gehaald!

Jynte

Jynte doet haar communie. Ze heeft als hobby paardrijden en ballet en is zot van de tijgerkat des huizes....


Enne omdat ik bang was dat ze niet genoeg zouden hebben, is er nog een eenvoudig taartje bijgekomen:

Allebei gevuld zoals jullie zien met ...

We wonen ook niet voor niets in de fruitstreek. Lang leve Sint-Truiden...

zondag 15 mei 2011

vervolg op vrijdag de dertiende..

ondertussen is er een nachtje relativerende slaap geweest. En ja, dat helpt.
Iedereen reageert positief op de taart. Vandaar wat meer uitleg over mijn negatief gevoel van gisteren:
Wat jullie niet zien, is hoe ik geklungeld heb. Sommige dieren zijn wel 5 keer opnieuw gemaakt. Ik heb zaken laten vallen en moeten weggooien. Ik had zo een mooie zee, maar dat spul liep er gewoon af: vandaar de zijkant camouflage. Ik heb stukjes diertjes stuk geduwd gewoon omdat ik niet voldoende geconcentreerd was, ...
Het eindresultaat valt nog mee, dat weet ik. Als ik die taart vandaag geblogd zou hebben, zou ik ook positiever geweest zijn.
Maar gisteren was nu eenmaal mijn vrijdag de dertiende....

zaterdag 14 mei 2011

vrijdag de 13de..

maar dan op zaterdag de 14de...
Het ging vandaag absoluut niet goed! Alles wat tegen kon zitten, zat tegen: ik had zo een mooi plaatje in mijn hoofd, maar nee, het werd niet zoals ik dacht dat het zou worden. Misschien te veel 'muizenissen' in mijn hoofd??
De mensen die de taart al gezien hebben, vinden ze prachtig, maar ik kan alleen maar de gebreken zien!
Hier dan toch de foto's. Gelukkig vinden de ontvangers ze goed. En gelukkig was de boot al op voorhand gemaakt, want die trekt het niveau omhoog. Ik ben wel zeker van de smaak: die zit goed!!
Ik zal beginnen met een foto van iets waar ik wel tevreden van ben:






Ik kan alleen maar hopen dat het feestvarken tevreden is! In elk geval zijn het veel diertjes en daar houdt hij nu eenmaal van.
Liefs,
Anne

dinsdag 10 mei 2011

allemaal beestjes

eigenlijk zou ik dit nog niet op de blog mogen zetten.
Maar... ik ben nu al zo tevreden met het resultaat dat ik niet kan wachten om dit al te laten zien.
De vraag is 'de ark van Noa'. Ik heb op een andere site een voorbeeld gevonden en ben aan het werk gegaan.
Dit is wat ik nu al heb.
De foto's zijn daarnet getrokken op mijn werktafel, als de taart af is, dan zorg ik voor een mooiere lokatie en voor daglicht...Maar jullie krijgen al een idee....





 De giraffen komen uiteindelijk door het raampje van het boothuis. Nu staan ze nog op het vaste land...
Slaap wel...

zaterdag 7 mei 2011

blik op de tuin...

Ik zit op het terras: aan het werken aan de voorlaatste paper voor school. Het gaat heel goed. De woorden komen vlot. Ik zit echt in ‘the flow’.
Maar na twee uren 'tikken' wordt de concentratie minder. Ik kijk eens op. Ik hoor de borrelsteen. Hoe mooi is hij toch. Mijn ex-collega’s hebben geld samengelegd zodat wij dit konden kopen. Enne, het werkt: ik moet aan hun denken. Hoe fijn was die samenwerking toch!
Wacht, ik haal het fototoestel, want ze hebben het zelf nog niet gezien! Jammer dat ik het geluid niet kan laten zien…
Ik kijk verder: zie die tegels: gelegd door een heel goede vriend. Uren en uren heeft hij hier rond gekropen samen met manlief. Weken aan een stuk hebben ze pijn aan hun knieën gehad. En hun rug is nog nooit zo mooi gebruind geweest.
En die druivelaar. Weet je nog daar aan de Moezel. Prachtig weer de eerste dag, maar daarna: regen, regen, regen… Samen met onze allerbeste vrienden. Samen met hun op vakantie. Iets fijners bestaat er niet. Zij kunnen er tegen dat we zonder wegbeschrijving vertrekken (nu hebben we GPS!), dat we geen regenjassen bij hebben, of dat we de GPS op ‘fietsen’ instellen als we met de auto rijden (hum, hum).
En die libelle. Daar heb ik het al eens over gehad.
De vuurkorf. Door papa-lief steen voor steen gemetst.  Elke keer dat we hier een houtblokje op gooien denk ik toch even aan hem. (soms staat hij ook naast me met borrel in de hand als we een houtblokje erbij gooien maar dat is weer een ander verhaal ;-))
Het gebroken hartje. Uit de tuin van de schoonouders. Het doet me altijd aan bomma en bompa denken als ik dit zie bloeien.
En die schaal: daar hebben we eens samen met mama-lief en zus een bloemstuk in gemaakt op een workshop. Bloemstuk is al verleden tijd, de schaal staat er nog. Fijne herinneringen.
De notenboom: door mijn bompa zelf nog geplant ongeveer 60 jaar geleden.
En dat boompje: een ginkgo. Gekregen van een dame die een moeilijke periode doormaakte. Omwille van de symboliek: De ginkgo staat symbool voor onveranderlijkheid, hoop, liefde, toverkracht, tijdloosheid, en een lang leven.  Dame: veel sterkte!
En zo kan ik een verhaal vertellen over al deze voorwerpen, planten, dingen, .. Allemaal hebben ze hun geschiedenis. En hier hou ik van: rondkijken en mijmeren over de mensen achter de dingen.  Het zijn er zo veel: sommigen nog dichtbij, anderen wat verder. Maar ik ben ze nog niet vergeten….







En nu terug aan het werk. De titel van mijn paper is is 'liefde voor het werk in tijden van management' n.a.v. een vorming over dit onderwerp. Toch ook schoon hé. Maar de tuin is mooier. Veel mooier... En de mensen die hun bijdrage leverden voor die tuin: nog schoner, veel schoner...